Marissa Nadler + support

Mijn vriendin heeft in een oude schoenendoos een ansichtkaartje liggen. 'Heb je ooit zoveel van iemand gehouden dat het pijn doet?' staat er op. Hij is onbeschreven. Misschien heeft ze ‘m ooit gekregen of misschien heeft ze het kaartje voor iemand gekocht die liefdesverdriet had. Ze is er in elk geval nooit aan toe gekomen om hem te versturen. Het kaartje ligt al jaren in die schoenendoos. Ik moest er aan denken toen ik Marissa Nadler hoorde. Ze zingt dat ze niet meer naar de muziek van Gene Clark kan luisteren zonder aan hém te denken. Een liedje later vraagt ze zich af hij echt naar het Zuiden gaat verhuizen. Gaat hij écht weg? Marissa zingt over zoveel van iemand houden dat alles wat ze meemaakt op die ander lijkt te slaan. Ook als ze in de huid kruipt van één van de personages die op haar albums rondspoken is er die ander. In 'For My Crimes' bijvoorbeeld. Ze is een veroordeelde crimineel, waarschijnlijk op weg naar de elektrische stoel. 'Herinner me niet om mijn misdaden,' smeekt ze nog, en terwijl haar polsen worden vastgebonden denkt ze aan hem. Marissa Nadler bewandelt dezelfde donkerromantische wegen die Leonard Cohen ooit effende. Meestal met spaarzaam gitaargetokkel, losse drums en een beetje samenzang, om het geheel wat zwaarder aan te zetten. Op eerder werk ging ze nog wel eens wat uitbundiger te werk, met grootser klinkende arrangementen, maar op 'For My Crimes' ontbreent ze haar liedjes tot op het bot. In de verte klinken nog wat violen en een cello. Zoals voor de meeste dingen geldt: als je alle opsmuk weghaalt blijft het echte werk over. En het echte werk, de mooie dingen, die zijn vaak heel eenvoudig. Dat geldt ook voor 'For My Crimes'. Misschien is Marissa het nog verdrietiger zusje van Angel Olsen, de Amerikaanse zangeres die trouwens ook gastrolletje op haar laatste plaat heeft. Sharon van Etten zingt ook mee. Marissa is in goed gezelschap. De pikdonkere folk staat geheel in dienst van Marissa's betoverend mooie zangstem. Terwijl ze zingt hoor je stukjes americana en stukjes folk. Rustig op het eerste gehoor, maar met een bijzonder sterke onderstroom van verdriet, romantiek en dreiging. 'You're only harmless when you Sleep' fluistert ze die ander nog maar eens toe. Doodstil luisteren vanavond. – Bart